Eerste assertiviteitstrainingen en presentaties

Afgelopen twee weken zijn we begonnen met het geven van onze assertiviteitstrainingen op verschillende dovenscholen. Vorige week begonnen we op de Alpha school. Onze eerste training stond in teken van groepscohesie en samenwerken. Het was spannend om echt zelf aan de slag te gaan, want naast de taalbarrière zijn de meeste kinderen doof. Gelukkig was er een tolk aanwezig bij onze eerste training. We hadden hem meegevraagd om ons te helpen bij de uitleg van de spellen en de uitleg van de ideeën achter de training. Hij kan goed Engels en heeft gebarentaal gestudeerd. Vooraf leerden we verschillende zinnen te gebaren die we nodig hadden voor de training. Zinnen zoals ‘Maak groepjes van zes personen’ of ‘Ga in een rij staan in volgorde van lengte’. We probeerden zoveel mogelijk zelf te gebaren en uit te leggen door middel van voorbeelden en schakelden de tolk in wanneer het ons niet lukte. Dit werkte goed en we waren tevreden na onze eerste training bij Alpha. De week hierna zijn we begonnen op de Victory school en Mekanesa met onze eerste training. Hier stonden we er wel echt alleen voor. Bij Victory hadden we een kleinere groep met alleen de oudere kinderen. We hadden onze training iets aangepast en gaven deze keer onze training met zijn tweeën. Dit was af en toe lastig maar lukte wel. De kinderen hadden plezier en werkten samen door de verschillende spelletjes. Sommige spelletjes waren nieuw voor de kinderen, wat ze nog extra enthousiast maakten. Dit was ook het geval bij Mekanesa. Een van de opdrachten was bijvoorbeeld het maken van een menselijke piramide. Dit kwam wat lastig op gang omdat de kinderen niet meteen begrepen hoe ze op elkaar moesten klimmen, maar toen het eenmaal lukte zag je heel wat trotse gezichten.
We zijn dus drie dagdelen bezig met onze trainingen. De overige dagdelen lopen we mee met het programma van de spattrainers. We gaan naar 2 revalidatiecentra en naar verschillende scholen voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Hier gaan we niet onze training aanbieden, maar gaan we wel spellen en activiteiten voor voorbereiden en geven om de spattrainers op nieuwe ideeën te brengen en ze nieuwe inzichten te geven. Het valt ons namelijk bijvoorbeeld op dat de kinderen bij de revalidatiecentra veel op hun plaats moeten blijven zitten tijdens de spelletjes. Ze staan veel in de rij of spelen bijvoorbeeld doorgeefestafette terwijl ze op de grond zitten. Wij denken dat de kinderen nog meer uitgedaagd kunnen worden en dat er minder kinderen aan de kant hoeven te blijven zitten als spelletjes worden aangepast. Hier gaan we ons dus ook voor inzetten.

Na onze eerste week met trainingen hadden we een gesprek met Mulugeta, de baas van Dires, over ons programma. Wij hadden het idee dat het nog niet goed is overgekomen bij de Spattrainers dat we meer doen dan het geven van sportles en wat assertiviteit precies is. We hebben hier een presentatie over gehouden voordat we aan onze training begonnen maar kwamen er in de eerste week met trainingen achter dat de spattrainers het nog niet begrepen. Daarom hebben we afgesproken nog eens een presentatie te geven, maar nu met meer praktische voorbeelden. Aangezien ze nu ook al wat voorbeelden hebben gezien tijdens de trainingen denken we dat dit nu beter zal overkomen en begrepen worden. Volgens Mulugeta is assertiviteit hier een nieuw begrip en is het heel waardevol voor de dove kinderen om hierover te leren. Wel is er een groot verschil tussen assertiviteit in Nederland en assertiviteit hier in Ethiopië. Daarom moeten we goed blijven communiceren wat we de kinderen leren en hoe we dit willen doen. Ook ligt het hier aan je functie hoe assertief je je gedraagt. Het wordt hier bijvoorbeeld van bewakers niet verwacht dat ze met hun bazen gaan praten of dat ze hun mening uiten. Daarnaast is de kind-docent relatie in Ethiopië anders dan in Nederland. In Ethiopië tonen de kinderen meer respect voor de volwassenen.

De spattrainers zijn zelf goede voorbeelden van hoe assertiviteit hen heeft verder geholpen. Toen sommige spattrainers begonnen met werken bij Dires waren ze namelijk heel verlegen, durfden ze geen praatje te maken of maakten ze geen gebruik van de minibusjes. Intussen zou je dat niet meer van ze zeggen. Ze komen nu voor zichzelf op door bijvoorbeeld bij het gebruik van de minibus te vragen of ze voorin mogen zitten. Zonder het begrip te kennen zijn ze dus in zekere zin assertiever geworden. Mulugeta vindt dat het voor ons al een grote opgave is om duidelijk te maken wat assertiviteit is aan de trainers en hen kennis te laten maken met de training. Hier gaan we dus hard mee aan de slag.
Daarnaast willen we ook gaan samenwerken met de Aflatoun trainers. Assertiviteit past namelijk heel goed in het Aflatoun programma. Aflatoun is een programma naast het sportprogramma, waarbij de kinderen leren over eigen verantwoordelijkheid, recht, geld, sparen en persoonlijke ontwikkeling. Assertiviteit past heel goed in dit rijtje. Daarom hebben we afgelopen vrijdag een meeting gehad met de Aflatoun trainers. We hebben een uitgebreide presentatie gehouden over de definitie assertiviteit en onze training. Naast een powerpoint met informatie hebben we verschillende casussen behandelt en een aantal spellen gespeeld. Bij deze trainers hebben we wel het idee dat het goed is geland wat assertiviteit is en dat ze onze training goed kunnen gebruiken om in hun eigen programma te verwerken. We zijn daarom van plan om deze presentatie ook aan de spattrainers te geven.