Laatste blog!

Lieve allemaal,

Het is lang geleden dat we een blog geschreven hebben. Excuses hiervoor! Dit zal ook onze laatste blog zijn. We zijn nu namelijk al weer anderhalve week in Nederland. De laatste weken in Ethiopië stonden het in het teken van afronden en afscheid nemen. We hebben de kinderen van de klassen die wij lesgaven een certificaat gegeven voor de assertiviteitstraining. Dit certificaat maken was een hele onderneming. In Nederland heb je dit meestal zo even gedaan, maar in Ethiopië gaat dit wel even anders. Wij hebben hem eerst in het Engels gemaakt. Vervolgens heeft iemand dit in het Amhaars vertaald, maar dit op de computer krijgen is een vak apart. Als je een ‘normaal’ toetsenbord hebt, dan moet je drie verschillende toetsen indrukken om één Amhaars teken op je beeldscherm te krijgen. Uiteindelijk was dit gelukt, het stond op een usb-stickje, maar onze computer kende de Amhaarse tekens niet. Dit hebben we vervolgens op een ander laptop gezet en proberen te printen, maar de printer deed het niet. We zijn naar de stad gegaan om het daar te proberen. In een straat zitten rond de tien mensen in hutjes op een rij met een computer en een printer en andere benodigdheden. Verschillende computers herkenden de usb niet, maar uiteindelijk was er één die het wel deed. Deze heeft voor ons de certificaten uitgeprint. Nu wilden we dat het ook nog geplastificeerd werd. Het waren er redelijk veel, voor drie klassen, en dit moest met de hand gedaan worden. Uiteindelijk waren er drie vrouwen met verschillende apparaten voor ons bezig, maar het was gelukt! (Wel met een virus op de usb) We waren erg blij met het resultaat. Ook de kinderen vonden het erg leuk om het certificaat te krijgen. Op het certificaat stond de definitie van assertiviteit beschreven, de thema’s en de kernzinnen die hier bij pasten.

Puck, ons stagegenootje, vloog een paar dagen eerder dan wij terug naar Nederland. We hadden daarom op het office al eerder een afscheidsceremonie met z’n drieën. Hierbij konden de SPAT hun waardering uitspreken, hebben wij hen bedankt en heeft ook de manager nog een woordje gedaan. Ook kregen we alle drie een traditioneel jurkje. Voor ons was het heel dubbel wij zouden namelijk nog een aantal dagen aanwezig zijn, maar we hadden ook al ons afscheid. We hebben daarom aan het einde van de week nog even een taart gekocht, onze film laten zien en een module uitgereikt. De module was ons eindproduct. Hierin stonden onze trainingen uitgebreid uitgewerkt in het Engels. Deze kunnen de SPAT gaan gebruiken als wij weg zijn.

Dan op zaterdagavond was het zover. We gingen echt weer terug naar Nederland. We hadden een overstap op Istanbul. Al onze voorgangers van de afgelopen vier maanden hadden hun overstap gemist. Wij wilden de eerste zijn die hun vlucht wel haalden. Rennend over het vliegveld hadden wij hem, zonder dat we het verwachtten, gehaald!! Een hele prestatie dachten wij, totdat we twee en een half uur in een stilstaand vliegtuig moesten wachten.

Toen waren we toch eindelijk weer op Nederlandse bodem. We werden wel een beetje zenuwachtig van onze aankomst. Iedereen na vier en een halve maand weer zien. Dat was toch wel een gek idee, maar ook erg fijn! We kwamen uiteindelijk uit de verkeerde deur, stonden onze familie en vrienden een deur verder, maar het was zeker fijn om iedereen weer te knuffelen.

Direct de week na onze thuiskomst waren we druk met het inleveren van ons portfolio. Aan het eind van die week moesten we meerdere presentaties geven met als laatste een filmfestival. Elke student had de opdracht om een film te maken, waarin de impact te zien was van wat je gedaan had in je stageland. Het was grootst aangepakt! Er kwamen familie en vrienden kijken, in onze traditionele jurkjes hebben we onze film ingeleid en hebben we het publiek de film laten zien. We zijn trots op onze film! We kregen verschillende complimenten wat erg leuk was om te horen.

Hierbij de link voor onze film: https://www.youtube.com/watch?v=uP5PQvpZEM​ 

Daarnaast staat de film ook op deze pagina onder video's. De film is gemaakt in het Engels met ondertiteling, zodat ook onze dove collega's dit begrijpen.

We willen jullie allemaal bedanken voor het meeleven van onze tijd in Ethiopië. De berichtjes die jullie gestuurd hebben, het lezen van de blog en het sponseren van ons project.

Amasegenalo! Dankjewel!